VDHO BEST ALBUMS 2023

Albums Nieuw 2023

The Rolling Stones - Hackney Diamonds

Neil Young - Chrome Dreams [Recorded Dece 13, 1974 – Feb 6, 1977]

Lucinda Williams - Stories from a Rock N Roll Heart

The Last Internationale – Running for a Dream

Peter Gabriel - I/O

Bernie Marsden - Working Man

Joe Bonamassa - Blues Deluxe Vol. 2

Neil Young - Before and After

Lukas Nelson + P.O.T.R. – Sticks And Stones

Gov't Mule - Peace... Like a River.

Albums Live 2023

Nick Cave and Warren Ellis - Australian Carnage (Live at the Sydney Opera House)

Rory Gallagher - All Around Man (Live In London 1990)(2 Cd Deluxe Edition)

Thin Lizzy - Live And Dangerous (8 Cd Deluxe Edition)

Jimi Hendrix Experience - Live At The Hollywood Bowl August 18, 1967

Neil Young & Crazy Horse - Odeon Budokan (Recorded in 1976 at Hammersmith Odeon London and Nippon Budokan Hall Tokyo)

The Black Crowes - Shake Your Money Maker (2 Cd Live)

Bob Dylan - The Complete Budokan 1978 (4 Cd+Book)

The Rolling Stones - GRRR Live! (2 Cd+DVD 50th Anniversary Tour in Newark, New Jersey)

Bryan Adams - Into The Fire  (Live At The Royal Albert Hall).

Best Concerts Live 2023

Bruce Springsteen - Johan Cruijff ArenA A'dam (25 mei)

John Fogerty - HIBF Grollo (9 juni)

Nikki Hill - Muziek op Rhoon (24 juni)

Best Albums Muziekzolder 2023

Black Bottle Riot - That’s Amore /2023

Jimmy Diamond - You Radiate /2023

Mike Ross - Third Eye Open /2023

__||__

MEER EIGEN GANG - meer gedichten [nieuwe bundel sept. 2023]

'Meer eigen gang' is de 8e officiële dichtbundel van Giel van der Hoeven (pseudoniem #Gillespy). Na 'Mijn eigen gang' uit januari 2023 gaat de dichter door met zijn aanstekelijke mengeling van snelsonnetten, muziekgedichten, kleine en grote observaties, lofzangen en puntdichten. Dichtwerk dat humoristisch, ernstig en afwisselend is als zijn hele oeuvre. 

ISBN: 9789464922004

61 pagina’s

€14,95 PAPERBACK

KOOP NU 

Medeklinkerstapeling

'Als je vocalen over het hoofd ziet,
 klinkt je levenszin misschien niet'
                    - januari 2023 

© 2023 Dit is een voorpublicatie. Kijk voor meer informatie op:

https://www.bravenewbooks.nl/gvdhoeven

LOVE

Een meisje van tien

Zingt ‘Love’ van

Nat King Cole

Een reden om vooruit

Te kijken

Oud worden zonder

Te zeiken

Zó tellen we af

Goedgezind 

Frivool vooruit zien

BOVENMENSELIJK

[Ode aan: Jeff Beck 24 juni 1944 – 10 januari 2023]

Een beetje schuchter schuifelt hij over de planken,

met speels gemak vingervlug Fender-snaren aanslaand.

Van zacht strelend tot stevig jengelend, met diepgaande

invloeden en bijkans onbegrijpelijke gitaarklanken.

Jeff Beck masseert als het ware de snaren onvoorspelbaar,

een ware meester en bizarre held voor zijn bewonderaars.

DICHTERBIJ PERFECTIE

Dwarrelende vlinders om me heen 

Camperts’ woorden inhalerend 

De muziek van King op de oortjes 

Het ideaalbeeld in een oogwenk

Verstoord door een voorbijgaande wandelaar

Niet dat ik hem dat kwalijk neem

Hij is kuierend ook onwetend

Heeft geen boodschap aan mijn mooi woordjes 

Of wat ik mij er ingebeeld van denk

Ik verzin dit moment van hoogtij ook maar

[als ‘Close to perfection’ eerder gepubliceerd in ‘Lukrake Notitie’ 2022]

NIEUWE MAMA

“Nieuwe mama heeft een zon in haar ogen,”

zong Neil Young. Daar is niets aan gelogen.

Ik zag het met mijn eigen ogen bij ons kind,

met haar ster en zonnestraaltje eensgezind.

Daarvan droom ik ‘s nachts, geniet ik alledag.

Zeker toen ik onverwachts mezelf terugzag;

vanmorgen opstond en ook ‘New Mama’ zong

– voorgoed in dromenland en voor altijd jong.

VERLIEZEN

Vroeger, was ik een week chagrijnig

als Feyenoord verloor, ‘t doet me nu weinig.

Nu ben ik ouder of wijzer zo u wilt.

En lees ik poëzie van Buddingh’ of Deelder

na een nederlaag.

Of luister ik graag, naar muziek in stilte.

Een krachtig medicijn voor mijn brein,

zonder het hoofd te verliezen.

"De meeste mensen gebruiken het hoofd zo weinig 

dat ze niet eens merken wanneer ze het verliezen." 

[C. Buddingh' 1918-1985]

JE MOET AF EN TOE

De kasten opruimen

Je kussen opschudden

Bij ‘t koken afschuimen

Toezien op de kudde

Je straatje schrobben

De auto (of fiets) wassen

Minder (over iets) tobben

Kortom: af en toe even

Je bovenkamer kuisen

Om je eigen leven, weer

Flink te laten bruisen

Zie ook: https://www.bravenewbooks.nl/gillespy

MIJN EIGEN GANG - gedichten [bundel jan. 2023]

'Mijn eigen gang' is de 7e officiële dichtbundel van Giel van der Hoeven (pseudoniem #Gillespy). 

Een aanstekelijke mengeling van snelsonnetten, muziekgedichten, kleine en grote observaties, lofzangen en puntdichten.

ISBN: 9789464800272

61 pagina’s

€14,95 PAPERBACK

KOOP NU 

Kopzorg

Als alles goed lijkt te gaan,

heb je duidelijk iets

over het hoofd gezien.

                    - januari 2022 

© 2022-2023 Dit is een voorpublicatie. Kijk voor meer informatie op:

https://www.bravenewbooks.nl/gvdhoeven

ONKREUKBAAR

Alle wilde nachtbriesjes in 

mijn geheugen ooit

Verwarren het levenspatroon

stormachtig

Ik ben ook niet onkreukbaar als 

corduroy

Blijf toegewijd aan de waarheid 

van heelheid

Als een discipel naast Christus

wacht ik op antwoord 

De zuivere energie van de 

samenwerkingsgeest

vertrouw ik het meest

PARKER’S MOOD 1954

Ik kijk naar een docu

over Charlie Parker

Hoor hem praten, welnu

iets wat je niet vaak hoort

‘Bird’ liet gewoon liever

zijn altsaxofoon drenzen

Achterover gebogen

met gesloten ogen

Bebop kent geen grenzen  

SPORTLEVEN

Gymmen kon ik niet

zwemmen evenmin

maar toen de bal in 

mijn leven kwam 

kreeg ‘t sportleven

pas zin

Soft-volley-basketbal 

ik vond het gaaf

en speelde het al

in optimale vorm

als beginneling

op school

Maar de mooiste bal

beroerde ik ‘t langst

met voeten en kop

plezier voorop, haast

‘n sportleven lang 

in de wei

VOORJAAR

Jij de bloemen

Ik de bladeren

Als beschutting 

N a t u u r l ij k

PETER HOEK [JAREN ZEVENTIG]

Toentertijd. Menig jonge Westlander

Fietste vaak in regen of zonneschijn

Soms zielsalleen, soms met elkander

Naar het Naaldwijkse Wilhelminaplein

Om daarzo in hun tweede huiskamer

Vinylplaten voor te beluisteren

Vijfenveertig toeren en langzamer

Hard meezingen of zachtjes fluisteren

Nadat ze vingerend door de bakken

Met het zwarte goud waren gegaan

Een stapel onder de arm en snakken

Naar muziek om thuis op los te gaan

BOERENFATSOEN*

Inspiratie: foto door Arjan Vermeer

Twee verlaten knotwilgen

onder parmantige kruinen

Het grasgroene landschap

in disharmonie met de rust

Van ‘t blauwe hemelgewelf

in verlangen naar omdolen

Zulks roerloos wilgenhout

voorwaarts niet ver meer

[*eerder gepubliceerd in ‘Lukrake Notities’ GvdH 2021]

Zie ook: https://www.bravenewbooks.nl/gillespy

VDHO BEST ALBUMS 2022

Albums Nieuw 2022

01) Neil Young and Crazy Horse - World Record

02) Tedeschi Trucks Band - I Am The Moon I-IV

(I Crescent, II Ascension, III The Fall, IV Farewell)

03) Buddy Guy - The Blues Don't Lie

04) Bruce Springsteen - Only the Strong Survive

05) Edgar Winter - Brother Johnny 

06) Eric Gales - Crown 

07) Dr. John - Things Happen That Way 

08) Copperhead County - Homebound

09) Steve Earle & The Dukes - Jerry Jeff

10) John Mellencamp - Strictly a One-Eyed Jack

Albums Live 2022

01) Jimi Hendrix Experience - Los Angeles Forum - April 26, 1969

02) The Rolling Stones - Live At The El Mocambo 1977

03) Willy DeVille & the  Mink DeVille Band - Venus of the Docks  (Bremen 2008)

04) Phil Lynott + Thin Lizzy - Songs For While I’m Away + The Boys Are Back In Town Live At The Sydney Opera House October 1978

05) Neil Young & Promise of the Real - Noise and Flowers

06) Creedence Clearwater Revival - At The Royal Albert Hall: April 14, 1970

07) Tom Petty & The Heartbreakers - Live At The Fillmore 1997 

08) Southside Johnny & The Asbury Jukes - Live In Cleveland '77

09) Frank Zappa - Zappa 75 Zagreb/Ljubljana

10) Poco - One Night In Nashville 

Best Concerts Live 2022

The Rolling Stones - J.C. ArenA A'dam 07-07-22

Tedeschi Trucks Band - Ahoy RTM Stage R'dam 30-10-22

VDHO BEST ALBUMS 2021

Albums Nieuw 2021

Neil Young and Crazy Horse - Barn

Nick Cave & Warren Ellis - Carnage

Blackberry Smoke - You Hear Georgia

Cedric Burnside - I Be Trying 

Israel Nash - Topaz

Steve Earle & the Dukes - J.T.

The War on Drugs - I Don't Live Here Anymore

The Black Keys - Delta Kream

Robert Plant & Alison Krauss - Raise the Roof

Billy Gibbons - Hardware

Albums Live 2021

Bruce Springsteen and The E Street Band - The Legendary 1979 No Nukes Concerts 

Neil Young and Crazy Horse - Way Down in the Rust Bucket (Live 1990)

Tedeschi Trucks Band - The Fireside Sessions 2021

Ronnie Wood - Mr. Luck - A Tribute to Jimmy Reed: Live at the Royal Albert Hall

The Rolling Stones - A Bigger Bang Live 

Joe Bonamassa - Now Serving: Royal Tea Live from the Ryman

Steely Dan - Northeast Corridor – Steely Dan Live 2021

Eric Clapton - The Lady In The Balcony? Lockdown Sessions 

Kansas - Point Of Know Return Live & Beyond

Genesis - The Last Domino 

Albums Compilaties/covers 2021

Nick Cave and the Bad Seeds - B-Sides & Rarities: Part II

The Rolling Stones - Tattoo You (Super Deluxe)

Rory Gallagher - Sailing Like The Driftwood (2021)

Tom Petty & The Heartbreakers - Angel Dream 

Lucinda Williams - You Are Cordially Invited... A Tribute to the Rolling Stones

The Black Crowes - Shake Your Money Maker (3CD)

Crosby, Stills, Nash & Young - Deja Vu (50th ann. deluxe boxset)

Marianne Faithfull with Warren Ellis - She Walks In Beauty 

David Bowie - Toy

Deep Purple - Turning to Crime

Best Concert Live 2021

Nick Cave & Warren Ellis @ Koninklijk Theater Carré, Amsterdam 17-10-2021

VDHO Best Music 2020 🎶👍

VDHO BEST ALBUMS 2020

Bruce Springsteen - Letter To You

Nick Cave - Idiot Prayer: Alone at Alexandra Palace

Marcus King - El Dorado

VDHO BEST CONCERTS 2020

The Last Internationale @ the first Dutch clubgig [27-02-20]

Tsja, wat valt er op muzikaal gebied nog te vertellen over het jaar 2020? Er gebeurde live niet veel helaas maar anderzijds viel er toch weer genoeg te genieten. Een CD die ik erg aangenaam vond en veel heb gedraaid tijdens de lockdown periode was 'After the Fire After the Rain' van The Lost Brothers - een zeer prettige luisterplaat. Ook Steve Earle & The Dukes met 'Ghosts Of West Virginia', Neil Young met 'Homegrown' en Bob Dylan's 'Rough And Rowdy Ways' vallen in die categorie. Maar de uitverkorenen zijn wat mij betreft twee ouwetjes en een rastalent.

De uitverkorenen

Voor het eerst sinds 2012 ('High Hopes') maakte Bruce Springsteen (71) weer een album met zijn fameuze E Street Band. En het resultaat zijn twintigste live opgenomen studioalbum 'Letter To You' klinkt ouderwets goed. Met negen nieuwe Springsteen-songs en drie opnames van niet eerder uitgebrachte nummers uit de jaren ‘70. Idiot Prayer: 'Nick Cave Alone at Alexandra Palace' is het

vijfde livealbum van Nick Cave. Het werd opgenomen in juni 2020 toen het Verenigd Koninkrijk langzaam uit de lockdown ontwaakte en was bedoeld als een reactie op de isolatie van de voorgaande maanden. Op 'Idiot Prayer' speelt Cave zijn liedjes solo op de piano in een zelden vertoonde gestripte vorm, van vroege Bad Seeds en Grinderman tracks tot nummers van het meest recente Nick Cave & the Bad Seeds-album 'Ghosteen'(2019). De nog maar 25 jaar jonge Amerikaanse muzikant Marcus King maakte de afgelopen jaren indruk met zijn Marcus King Band, die drie albums met een tijdloze mix van onder andere soul, blues, rock en jazz uitbracht. Afgelopen jaar kwam hij met zijn eerste echte soloalbum 'El Dorado' dat - onder productie van Dan Auerbach - ook weer een aangenaam klinkend retro geluid bevat. In de ruïnes van het verleden liggen de parels van morgen.

Harde heren en delicate dames

Voor de afreageermomenten verscheen onlangs de ijzersterke come-back CD van de van origine Australische hardrockers AC/DC: 'Power UP!' En in mindere maten kan dat ook gezegd worden van Deep Purple met 'Whoosh!' en Pearl Jam met 'Gigaton.' Ook de dames waren in 2020 goed vertegenwoordigd. Sass Jordan bracht (eindelijk!) een bluesplaat uit: 'Rebel Moon Blues', tevens nieuw werk van Rory Block en Ana Popovic ('Live for Live'). De Amerikaanse singer-songwriter Lucinda Williams bracht in april het eigenzinnige coveralbum 'Good Souls Better Angels' uit. Maar op de valreep ook een verzameling liedjes en verhalen, geboren in de nasleep van de COVID-19-crisis: 'Southern Soul- From Memphis to Muscle Shoals & More.' 

Huisvlijt

En meer artiesten maakten door de lockdown omstandigheden gebruik van huisvlijt. O.a. Mike Zito ('Quarantine Blues'), The Strokes ('The New Abnormal'), The Rolling Stones ('Living In A Ghost Town'), The Waterboys, Walter Trout, The Last Internationale, de Vlaamse Guy Verlinde, en onze eigen Danny Vera zijn zomaar wat namen die met verrassend goed werk op de proppen kwamen. Daarbij viel er te genieten van mooie reissues van o.a. The Rolling Stones, Keith Richards, Jimi Hendrix Experience, The Doors, Frank Zappa, Focus, Thin Lizzy, Prince, Rory Gallagher, Pearl Jam, Tom Petty & The Heartbreakers, Lou Reed en uiteraard Neil Young & Crazy Horse van wie ik de prachtplaat 'Return To Greendale' alweer in m'n hart gesloten heb. Zelf ben ik in mijn zestigste levensjaar tijdens de lockdown begonnen aan het project MijnPAT60. Een half jaar voor mijn 60ste verjaardag in oktober jl. zag het boek - een éénmalige privéuitgave - het daglicht. Voor de liefhebber ;-) 

 

Live is live

Ironisch genoeg was het enige (en gelijk beste) live optreden dat ik in dit 'rampjaar' bezocht er eentje van een New Yorks trio met de naam The Last Internationale. Op de Europese festivals hadden ze al naam gemaakt maar in dit eerste Nederlandse club optreden lieten gitarist Edgey Pires, Delila Paz (zang, bas, toetsen) en drummer Thomas Pridgen horen en zien ook the full package voor een intieme gig in huis te hebben. TLi vulden het podium met een mengsel van energie, kracht, woede, intensiteit en attitude. Hitting us with their blues with souls on fire!

Theater

Daarnaast heb ik in januari in theater De Veste te Delft ook nog 'Legendary albums live: Sticky Fingers' http://www.vdh-online.nl/index.php?p=793 met o.a. ‪Jan Akkerman‬, ‪Bert Heerink‬, ‪Lies Schilp‬, Inge Bonthond en de LA Liveband live mogen bewonderen. En in september speelde Ellen ten Damme daar met Allez-Hop! en de helft van haar Magpie Orchestra hits uit haar programma’s Paris-Berlin en Casablanca. Maar dat was het wel voor wat betreft de live-uitjes in 2020 :-/

Knockin’ On Heaven’s Door

Helaas moesten we in het afgelopen jaar ook weer afscheid nemen van een aantal muzikale helden. Soms op respectabele leeftijd (Little Richard 87) maar vaak toch weer te jong en te vroeg (Eddie Van Halen 65). Opdat zij niet vergeten worden een selectieve opsomming van artiesten: 

Little Jimmy (75), Belgisch bluesmuzikant

Neil Peart (67), Canadees drummer en schrijver

Bob Fosko (64), Nederlands zanger, entertainer en acteur

Jaap Dekker (73), Nederlands muzikant

Henry Gray (95), Amerikaans bluesmuzikant

Kenny Rogers (81), Amerikaans countryzanger

Manu Dibango (86), Kameroens componist en muzikant

Bill Withers (81), Amerikaans soulzanger en componist

Alex Harvey (73), Amerikaans countryzanger en componist

John Prine (73), Amerikaans folk- en country-singer-songwriter en gitarist

Florian Schneider (73), Duits muzikant

Alton "Big Al" Carson (66), Amerikaans blues- en jazzzanger

Little Richard (87), Amerikaans zanger en pianist

Betty Wright (66), Amerikaans soulzangeres

Moon Martin (69), Amerikaans zanger en songwriter

Jorge Santana (68), Mexicaans gitarist

Phil May (75), Brits zanger (Pretty Things zanger)

Mory Kanté (70), Guinees zanger en muzikant

Jimmy Cobb (91), Amerikaans jazzdrummer

Pete Carr (70), Amerikaans gitarist

Charlie Daniels (83), Amerikaans countryzanger

Peter Green (73), Brits gitarist

Wayne Fontana (74), Brits zanger

Trini Lopez (83), Amerikaans zanger

Jack Sherman (64), Amerikaans gitarist

Frankie Banali (68), Amerikaans drummer

Walter Lure (71), Amerikaans gitarist

Justin Townes Earle (38), Amerikaans zanger, muzikant en songwriter

Gary Peacock (85), Amerikaans jazzmusicus

Lucille Starr (82), Canadees zangeres en songwriter

Toots Hibbert (77), Jamaicaans zanger

Reggie Johnson (79), Amerikaans jazzcontrabassist

Lee Kerslake (73), Brits drummer Uriah Heep

Jimmy Winston (75), Brits muzikant en acteur

Rocco Prestia (69), Amerikaans bassist

Johnny Nash (80), Amerikaans zanger

Eddie Van Halen (65), Nederlands-Amerikaans gitarist

Tony Vos (89), Nederlands saxofonist, componist en muziekproducer

Ray Pennington (86), Amerikaans countryzanger, songwriter en platenproducent

Dave Munden (76), Brits drummer en zanger

Johnny Bush (85), Amerikaans countryzanger, songwriter en drummer

Gordon Haskell (74), Brits muzikant

Spencer Davis (81), Brits zanger en gitarist

Tony Lewis (62), Brits rockbassist en singer-songwriter

Jerry Jeff Walker (78), Amerikaans countryzanger en songwriter

Stan Kesler (92), Amerikaans jazzgitarist, -bassist, -mandolinist, producent en songwriter

Billy Joe Shaver (81), Amerikaans countryzanger en songwriter

Oscar Benton (71), Nederlands zanger

Tony Hooper (77), Brits zanger en gitarist

Rusty Roots zoekt telkens nieuwe uitdagingen [interview]

Exclusief interview met: Rusty Roots door: Giel van der Hoeven foto’s: Arjan Vermeer © The Blues Alone? locatie: Zwarte Cross 2014 in Lichtenvoorde datum: zaterdag 26 juli 2014

De bandsamenstelling is al net zo gevarieerd als hun muziek. De mooiboy Jan Bas is zanger met een plezante stem die ook gitaar speelt. Een jonge look-alike van acteur Steve Buscemi is de fabelachtige leadgitarist, Bob Smets. De greasy rocker Nico ‘Tutt’ Vanhove drumt en is vernoemd naar de Texaanse Elvis-drummer Ronnie Tutt. En de bijnaam van bassist Stefan ‘Body’ Kelchtermans behoeft geen uitleg. Deze dag was Stefan gepast uitgedost als een plattelands hillbilly, die tijdens het interview gedwee (voor onze fotograaf) aan een waterpijp lurkte. Ze waren alle vier aanwezig maar de oudste en de jongste deden het woord. Dit onder het toeziende oog van Tante Rikie die als een Heilige Maria gedaante aan de kleedkamermuur prijkt. Al tien jaar zijn ze samen onderweg en ‘Your Host’ was onlangs alweer hun vierde album en werd geproduceerd door Triggerfinger drummer Mario Goossens. Elf splinternieuwe eigen songs die terecht het predikaat ‘High Class Roots Music’ meekregen. Muziek met potentiële reikwijdte die blijkbaar aanslaat bij een breed publiek, van peuter tot dronkaard met luchtgitaar. Althans, dat is wat wij waarnamen op de Bayou-weide van de Zwarte Cross in het Achterhoekse Lichtenvoorde. Maar als het aan Jan Bas en Nico Verhove ligt zal hun band nooit een nummer-1 hit scoren. Net zo min als dat ze hun land België ooit zullen gaan vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Toch behoort Rusty Roots tot één van de beste Vlaamse roots band van het afgelopen decennium! Lees in dit interview o.a. hoe dat zo gekomen is en waarom ze telkens weer nieuwe uitdagingen zoeken.



Jullie worden beschouwd als bescheiden Belgische Limburgers én wereldburgers. Waar liggen de zogenaamde roots? Of: waar ligt de oorsprong van Rusty Roots?
JB: Dat is heel simpel, die liggen in Peer België, onze hometown. Daar wordt al 30 jaar het Belgian Rythm and Blues festival georganiseerd en wij komen daar alle vier ook van jongst af aan al als bezoekers. We hebben daar artiesten gezien als Ray Charles, Junior Wells, B.B. King... al die legendes, noem ze maar op. Dus ik denk dat daar onze basis ligt voor wat we later zijn gaan doen met Rusty Roots. Ik ben de jongste in de band (35 jr) en Nico is de oudste (45 jr).

Rusty Roots is geen traditionele bluesband. Op de vier albums die jullie de afgelopen 10 jaar uitbrachten horen we westcoast blues, soul, americana, southern rock, seventies bluesrock & roots. Wat is (muzikaal gezien) het geheime ingrediënt dat het voortbestaan van de band mogelijk maakt?
NV: Telkens nieuwe uitdagingen zoeken. We zijn wel begonnen als een traditionele bluesband maar gegroeid tot wat we nu zijn. Dat houdt het voor ons ook interessant en daarom zijn we al 10 jaar samen. Ik denk niet dat dit gelukt was als we vier dezelfde soort platen hadden gemaakt.
JB: Dat zoeken naar een andere sound was niet altijd even gemakkelijk hoor. Je bent afhankelijk van medemuzikanten en producers. Dat ging soms met stoten en botsen om ook buiten die bluesbox te willen en kunnen denken. Maar wij vieren zitten toch steeds weer op één lijn en blijven een bluesband in de ruimste zin van het woord.



Waarom is jullie vierde album 'Your Host' getiteld?
JB: Nico heeft thuis een fantastische jaren zestig AMI jukebox. Daarop staat links boven in flikkerlicht 'your host'. Daar kwam het idee vandaan eigenlijk. Op het podium voelen we ons ook een soort gastheren die het publiek een variëteit aan muziek aanbieden. Maar verder heeft die titel of jukebox niets met een conceptalbum te maken of zo. Wij zijn geen conceptmensen.

De opnamen vonden plaats in een geïmproviseerde Studio te Hechtel en de plaat werd geproduceerd door Triggerfinger drummer Mario Goossens. Wat heeft Mario (behalve zijn bekende naam) toe kunnen voegen aan dit album?
NV: De 11 nummers werden door ons zelf aangegeven als ideeën en dan doen we daar als band samen iets mee. We hebben Mario gekozen als producer, en die deed er nóg ietsje meer mee. Zo simpel is het eigenlijk. Mario heeft eerst de demo's gehoord en daarna heeft hij wat repetities van ons bijgewoond en tips gegeven. Wij waren bescheiden bluesmuzikanten die dachten dat het allemaal heel sober en klein moest klinken. Mario vindt van Triggerfinger ook nog altijd dat het een bluesband is, maar hun nummers stáán gelijk een huis. Dáárom hebben we voor hem gekozen. Wat hij heeft toegevoegd of wat er voornamelijk aan de songs veranderd is, is dus de sound.


[producer Mario Goossens in de studio - foto © Rusty Roots]

Ik las ergens: 'recorded on a toilet... no shit!' Was dat ook Mario zijn idee?
JB: Nee, dat is overdreven hoor. De plaat zouden we oorspronkelijk met hem opnemen in de Konk Studios van Ray Davies (The Kinks) in Londen. Dat was juist in een periode dat Triggerfinger booming was n.a.v. het succes en zo van 'I Follow Rivers'. Dus de tijd ontbrak hem om tussendoor tien dagen naar Londen te gaan met ons. We zijn toen wel begonnen met opnemen, dat was bij Mario zijn moeder thuis omdat hij daar een mengtafel had staan. Versterkers stonden door heel het huis om overspraak te voorkomen, dus ook in het toilet. Mario heeft een originele Neve mengtafel. Net zoiets als de Neve 8028 die je in de documentaire Sound City van Dave Grohl kan zien, maar dan kleiner. Triggerfinger doet daar hun pre-producties ook mee. En dat klonk zo fantastisch zodat werd besloten om heel de plaat daar in Hechtel op te nemen. En als we volgend jaar meer budget hebben gaan we ook naar Hollywood, Los Angeles voor de opnames van een nieuw album in de Sunset Sound studios, net als Triggerfinger zelf gedaan heeft, ha ha.

Waarom schrijven jullie dan ook niet een nummer-1 hit net zoals zij! Of zoals de Belgische band Soulsister dat in 1988 al deed met 'The Way To Your Heart'?
JB: De discussie bij ons is dikwijls: denk niet té poppy. We zijn een blues roots band en geen popband, dan is een nummer-1 hit bijna uitgesloten. Een nummer als 'Ohoo' heeft best popgehalte, net zoals The Black Keys ook enkele hits gescoord heeft. Maar ik hoor liever The Black Keys van tien jaar geleden met minder hitgevoelig werk.
NV: Voor mij is het een gegeven dat wij in België gek zijn geworden van 'The Way To Your Heart', zó vaak als we dat op de radio gehoord hebben! En de hits van The Black Keys en zelfs van Triggerfinger zijn zeker niet altijd hun beste nummers, naar mijn bescheiden mening.



Kris Rogiers a.k.a. The Rev' heeft inmiddels in alle vriendschap afscheid genomen van de band. Helaas is hiermee ook weinig of geen mondharmonica meer te horen op de laatste plaat. Is er na zijn vertrek nog vervanging overwogen?
NV: Nee, Kris speelt op een aantal nummers van die plaat nog wel gitaar. Maar hij heeft voor zichzelf de keuze gemaakt om niet met ons door te gaan. Hij vindt ook dat hij meer bluesharpspeler is dan gitarist en de songs op 'Your Host' leende zich minder voor een mondharmonica. Het zijn geen nummers meer volgens een traditioneel blues akkoordenschema, behalve dan misschien ‘Backdoor Man’ waarop hij de bluesharp intro nog wel speelt.
JB: Op de vorige drie platen deed er eigenlijk altijd wel een vijfde man mee. De eerste plaat was met een saxofonist, Steven Scheelen die in 2008 helaas is overleden. De tweede met Hammond B3 organist J.J. Louis en de derde dus met een harmonicaspeler.  

Gastmuzikant David Poltrock (ex Hooverphonic, De Mens) bespeelt de toetsen op 'Ohoo'. Wordt dat de nieuwe trend, met gasten platen opnemen en gaat dat live ook gebeuren?
JB: Ach, in de muziek is het moeilijk plannen. Het is maar net waar een nummer om vraagt. De meeste reacties die we horen is dat onze muziek live beter klinkt dan op de plaat. Dat is dus zonder toevoegingen van extra instrumenten of overdubs van zangstemmen. Dus ik denk niet dat het dan gemist wordt. Natuurlijk zouden we er live ook graag een Hammond en blazers bij pakken, maar het is gelijkertijd ook weer een hoop miserie dat je erbij pakt.
NV: Wij houden ook van spanning en variëteit op het podium, dat lukt goed zo met ons vieren. Het is ook zelden dat we ons aan de setlist houden. Onze geluidsman wordt daar wel eens gek van, hij scheldt en vloekt dan alles bij elkaar.



Wij Nederlanders houden van dingen vergelijken. Ik lees veel andere bandnamen in recensies over jullie laatste CD. The Black Keys, Neil Young, CCR, Gary Clark Jr, Lenny Kravitz, White Stripes, Nirvana, Rolling Stones, INXS en die van de Nederlandse band Cuban Heels. Dat kan als een compliment beschouwd worden maar ook als gezichtsloos.
NV: Ik vind dat een compliment want in de muziek is er momenteel niet iets dat nog niet eerder gespeeld is. Dan word ik toch liever met deze mensen vergeleken dan met Jan Peter Polt zou ik zeggen.
JB: Ja, Black Keys of Cuban Heels… ik begrijp dat allemaal wel, vooral als je naar het bluesy ‘Backdoor Man’ van ons luistert. En ik word graag vergeleken met CCR of The Stones hoor!

Dat vergelijken is niet nieuw overigens want met Something Ain’t Right (2011) was dat ook al zo! Nummers als 'Too Tight' hadden een 70's sound. En 'Wiggle' deed weer erg denken aan The Hollies. Was dat een bewuste keuze?
NV: Ja, dat van The Hollies kwam van mij. 'Long Cool Woman' hebben we toen ook live gespeeld. Ik hou wel van bands uit die tijd. Catchy nummers, meezingers en heel energiek. Slade, Mud en al die glamourrock bands vond ik wel iets hebben toen.
JB: Dat derde album Something Ain't Right werd opgenomen met producer Marc “Tee” Thijs, en dat had er ook mee te maken. Hij hoorde in onze demo's die 70's stijl van o.a. CCR en heeft erop toegespitst. Vandaar dat heel die plaat een Americana-feel heeft meegekregen.



Na de zomerfestivals gaan jullie ook de Nederlandse clubs weer langs. Waar moet het Hollandse publiek rekening mee houden?
NV: Met een band die zich 200% zal geven! Ik weet niet of dat vandaag is overgekomen, maar dit was dan ook een festival. Wij zijn een band die het publiek tegen ons neus moeten hebben. Op een festival is dat moeilijk, mensen krijgen een enorm aanbod en weten vaak niet eens wie je bent.

Wat is het verschil tussen Vlaams en Nederlands publiek?
NV: Nederlands publiek is veel rumoeriger dan het Vlaamse. Mijn ervaring is hoe zuidelijker dat je komt, Wallonië en Frankrijk, des te meer aandacht er is voor de muziek. Op enkele uitzonderingen na natuurlijk.

Worden jullie wel eens verward met de Amerikaanse bluegrass rockband Rusted Root?
JB: Enkel op Google.

Hun fans worden trouwens "Rootheads" genoemd, en die van jullie?
JB: "Losers" denk ik. NV: Ha ha, of "Rustyfeet".



Na de release van 'Electrified' (2008) met veelal swing en westcoast blues werd jullie muziek zelfs op de radio in Californië USA gedraaid. Zijn jullie daar toen ook geweest? 
JB: Nee. Het station dat onze muziek draaide had ons wel graag naar daar gehaald maar de tijd was slecht door de kredietcrisis. En minimaal twintig á dertig optredens heb je wel nodig om het lonend te maken. We hebben wel twee keer een toertje door Engeland gemaakt.

Was dat wel lonend?
NV: Nee. Je maakt platen om te kunnen spelen en niet andersom. Die tijd is allang voorbij. We spelen graag maar rijk worden we er niet van. Alle vier hebben we ook gewoon een betaalde baan. En er staat nu veel op om te spelen dus het zijn wel drukke tijden voor ons.

In 2005 speelde jullie al op het prestigieuze Belgian Rythm and Blues festival in Peer. Sindsdien volgden er heel veel andere festivals en club optredens. Welke is voor jullie het meest gedenkwaardig geweest?
NV: Oh, ik kan me een optreden herinneren in een klein dorpje in Franstalig België. De man die ons boekte had daar jaren lang een supermarkt gehad maar die was opgeheven. Nu organiseerde hij er bluesconcerten en het enige dat je daar kon drinken was Blauwe Chimay - authentiek trappistenbier aan het fleske! Dus eer dat we op het podium stonden waren we allemaal al ‘aardig goed omgelegd’, zoals ze dat bij ons zeggen. En niet alleen wij, maar heel het publiek was smoorlam, ha ha. Dat zijn van die dingen die vergeet je niet.

 

Pakken jullie normaal gesproken ook een biertje voor een optreden om de keel te smeren?
NV: Een paar pintjes is wel nodig vind ik.
JB: De lijn is dun hè, dus ge moet wel uitkijken want één pintje teveel kan catastrofaal zijn voor een muzikant die moet spelen.

Ook in 2014 gaven jullie weer acte de présence op Blues Peer, evenals een andere Vlaamse bluesrock band die het momenteel goed doet, The Bluesbones. Hoe zijn de contacten met muzikanten onderling in België?
NV: Niet veel anders als in Nederland denk ik. Het bluescircuit in België is vrij klein maar dat we gedachten uitwisselen is veel gezegd. We komen elkaar regelmatig tegen en respecteren elkaar. Maar net als buiten de muziekscène lopen er ook assholes bij hoor.



De goesting bij jullie is er wel zag ik net tijdens het optreden hier. En jij bent ook nog aardig soepel in de heupen Jan!
JB: Ja, dat is er wel. Maar ik moet nog wat meer automatisme krijgen om te kunnen entertainen met die gitaar om...
NV: ... Jan is soepel in de heupen omdat hij vroeger Elvis Presley geïmiteerd heeft! We kennen elkaar nu 13 jaar, maar dát deden we dus in het begin. Helemaal in Las Vegas-stijl met een origineel Elvis jumpsuit aan en alles, ha ha. JB: Ja, dat is echt waar. En nu spelen we ook nog steeds samen in een CCR coverband. Dat zijn van die dingen, dat zit in ons bloed hè. Ook met Rusty Roots doen we vaak nog covers tussendoor. Zojuist heb je CCR’s ‘Fortunate Sun’ kunnen horen, dat vonden wij wel passen bij deze Bayou-sfeer.

Van de laatste Cd-presentatie zijn een aantal mooie live videoclips gemaakt. Wanneer kunnen we een live CD of DVD van jullie verwachten?
NV: Dat was in het Muziekodroom (the MOD) in Hasselt. Bob, onze gitarist zijn vader, heeft die beelden opgenomen en een goede vriend van ons heeft het geluid erbij verzorgd.
JB: Daar was ook de releaseparty van onze een-na-laatste CD in 2011. Twee keer full house met rechtuit geïnteresseerde fans, geen genodigden dus. We vragen dan ook geen entree, want die mensen kopen je CD en dan kan je ook niet nog eens geld vragen omdat we er live spelen, vinden wij. Met het uitbrengen van een live plaat of DVD zijn we ook helemaal niet serieus bezig. Het wordt vaak zo'n greatest hits gedoe hè.
NV: In oktober vieren we ons 10-jarig bestaan in een club in Peer, misschien dat we daar dan nog iets mee doen. In ieder geval bedankt voor de tip.



Een aantal opmerkingen over de Rusty Roots die we hebben opgevangen. Waar of niet waar?

- Alle ingrediënten zijn aanwezig, maar catchy melodieën ontbreken!
JB: Wij maken roots muziek en geen popmuziek, onzin dus.
NV: Dat de 'bebabelooba' er niet overal inzit klopt ja.

- Rusty Roots is de Vlaamse Cuban Heels!
JB: Niet waar. Ik heb Cuban Heels live gezien op het Hookrock festival in Roosendaal, écht een keigoeie band. Maar een totale vergelijking met ons gaat mank.

- Rusty Roots wordt gesponsord door Caravanstalling Rust Roest!
NV: Niet waar. Wij hebben geen rust dus we zullen ook niet snel roesten. En, we hebben ook geen sponsor.

- Rusty Roots gaat Vlaanderen vertegenwoordigen op het Eurovisie Song festival 2015!
JB: ‘Nhee, helemoal nie!’ Songfestival kandidaten in België zijn rampzalig.
NV: European Blues Challenge, Humo's Rock Rally, Limbomania... we hebben nog nooit meegedaan aan wedstrijden en popconcoursen. En ik denk ook niet dat we dat ooit zullen gaan doen.

- Rusty Roots is de beste Vlaams roots band van het afgelopen decennium!
JB: Yep! Er zijn nog wel een paar goeie zoals The Electric Kings en The Seatsniffers, maar wij horen erbij. NV: De beste roots band misschien niet, maar wél de origineelste!



Discografie: 2004: Rusty Roots Demo 2006: CD 100 Miles 2008: CD Electrified 2011: CD Something Ain't Right 2014: CD Your Host.




[jonge vrouwelijke belangstelling voor Jan]


[Stefan ‘Body’ lurkt gedwee aan de waterpijp]


[Bob, een fabelachtig goede gitarist]


[Rusty Roots live op de Bayou-weide @ Zwarte Cross 2014]